Chiapasera heltzerakoan bidaiak bira bat eman du, jarraitzen du baina
oraingoan bizikletak atsedena hartuko dute bi hilabetez eta gure hanketako
giharrek beste era batera egingo dute lan, ez dute abiaduraren lehentasuna
izango, pausu geldora joango dira, adi egon behar direlako gure zentzumen
guztiak, inguruak esan nahi digun guztia ulertzeko, geureganatzeko, maitatzeko.
Asko baita hemen ikas dezakeguna.
Lautadak utzi ditugu eta
mendietan barneratu gara, berotasuna freskotasun bihurtu zaigu, baina giroak
bere horretan jarraitzen du. Beraz…
…haizegailuak eta haize-girotua mantengatik aldatu ditugu,
galtza motzak luzeengatik, etengabe ura eta freskagarriak edatetik sukaldeko epeltasunera, eguneroko ariketa fisikoak irakurketa eta
idazketari lekukoa pasa diote…
Gure bidaiaren norabidea hurrengo bi hilabetetan ez da luzeeran
izango, kilometro kontagailua eta
maparen lerroa gelditu dira, ezin baitute sakontasuna neurtu, izan ere Chiapaseko bihotzaren barrnerantz bidaiatu nahi
dugu orain, bere taupadetara egokitu eta geureak bere erritmora pausatu.
Herri honek menpekotasun historia luze baten
eraldaketari hasiera eman dio, “nahikoa da!” esan dio 500 urteko
zapalkuntzari, bere txikitasunetik gaur eguneko esplotazio basatiari aurre
egiten dio, ama lurrean sustraiak tinko eutsiz eta etorkizuna beraien eskuekin
marraztuz.
Herritik herrira, sufrimendutik sufrimendura, keinutik
keinura, dei egin ziguten behean eta
ezkerrean bizi garen guztioi, bakoitzak
bizi dugun egutegitik eta geografiatik, “nahikoa da” esatera, beste mundu bat egitea posible delako. Baina posible izango da
txikitasunaren garrantzia onartzen dugunean, txikitasun guztiek esku harturik bakarrik gainditu
dezakegulako bizi dugun erokeria hau. Pazientziaz, isilean, bakoitzatik,
ekintzatik…Biadaiatzen jarraitzen dugu.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina